วันอาทิตย์ที่ 31 สิงหาคม พ.ศ.2557 ผมได้ติดตามพี่ซัน มาโนช
พุฒตาล ไปกับรถขับเคลื่อนสี่ล้อ DEFENDER ของแก
เพื่อมุ่งหน้า “ห้วยขาแข้ง” จังหวัด อุทัยธานี ในนามวงดนตรี Little Lamb (The Lamb แบบย่อส่วน) เพื่อร่วมงานแสดงดนตรีรำลึกการจากไปของพี่สืบ สืบ
นาคะเสถียร การเดินทางเป็นไปด้วยความสนุกสนานโดยพี่ซัน เป็นผู้ขับรถ มีคุณหยิก
สมพร ศรีเมือง ผู้ช่วยของพี่ซัน นั่งข้าง มีผม คุณว่อง ธีรภาพ ว่องเจริญ คุณกุ๊ก
เกิดศิริ ปุรสาชิต สมาชิกวงทั้งหมดนั่งอยู่ส่วนท้าย พูดคุยเฮฮา มีสาระบ้าง
ไม่มีสาระบ้าง กันไปตลอดทาง
นานแล้วที่ผมไม่ได้เข้าป่ากับพี่ซัน
ด้วยความที่โดยส่วนตัวเป็นคนชอบต้นไม้เขียวๆ กลิ่นดิน กลิ่นหญ้าอยู่แล้ว
ทริปนี้จึงถือว่าผมได้อิ่มเอมใจกับสิ่งที่ผมชอบถึงสองอย่าง คือ ดนตรี กับ ธรรมชาติ
ค่ำคืนนั้น ระหว่างการแสดง ถึงแม้จะมีเหตุขลุกขลักเรื่องระบบไฟฟ้า
และเวที แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือ “ใจ” ของผู้ที่ไปร่วมงาน และรับชมการแสดง
ความเป็นกันเองของหัวหน้าหน่วยและนักอนุรักษ์ป่าที่บ้านพักหลังจากจบการแสดงแล้ว
ก็อบอุ่น สนุกสนาน โดยเฉพาะพี่เชน ม.ล.ปริญญากร วรวรรณ (ผู้ซึ่งเป็นแรงบันดาลใจให้พี่ซันแต่งเพลง
เชนมีคู่หูป็นลิง) ได้เล่าเรื่องป่า เรื่องการทำงาน การผจญภัย
เป็นที่น่าตื่นเต้นยิ่ง
3นาฬิกา
พวกเราขอตัวแยกย้ายกลับมาที่เต็นท์เพื่อพักผ่อน อากาศดี เสียงแมลง
และเสียงที่ไม่รู้จักแว่วเข้าหู เผลอหลับไปตอนไหนไม่ทราบ มารู้สึกตัวอีกทีฟ้าก็เริ่มสว่างแล้ว
พวกเราค่อยๆลุกขึ้นมุดออกจากเต็นท์ ทีละคนๆ เพื่ออาบน้ำแปรงฟัน
พี่ซันวางกาเพื่อต้มน้ำจากเตาแก๊สพกพา นำน้ำร้อนเทใส่ โจ๊กถ้วยกระดาษ
มื้อเช้าง่ายๆแต่ได้อารมณ์เที่ยวป่า(แบบคนเมือง)
โชคไม่ดีนิดหน่อยที่ผมมีอาการอาหารเป็นพิษ อาเจียนหลายรอบ
คงเพราะไข่ลวกสำเร็จที่พวกเราซื้อไว้ในวันก่อนหน้า ทำเหตุ
แม้ไม่อยากกลับ เพราะหลงใหลบรรยากาศ
และด้วยความเกรงใจบรรดาสมาชิกท่านอื่นๆที่อาจจะยังพักผ่อนไม่เพียงพอ
แต่ก็ต้องกลับเพราะติดภาระอาชีพดนตรีประจำที่ร้านอาหาร ขากลับพี่ซันทำตามสัญญา
ขับรถกลับมาถึงกรุงเทพภายใน4โมงเย็น เพื่อให้ผมกับกุ๊กมีเวลาเตรียมตัวไปทำงานต่อในหัวค่ำวันนั้น
ทั้งๆที่ผมสังเกตว่า บางช่วงของการขับรถ พี่ซันหลับ.