ก่อนเปิดห้อง

ห้องเก็บของสำหรับผม ก็คล้ายๆเป็นที่เก็บความทรงจำมากมายหลายอย่าง ของที่ยังใช้ได้ แต่ไม่มีโอกาสได้ใช้ ของที่เสียที่ชำรุดแล้ว แต่มีค่ามากกว่าที่จะทิ้งมันไป ของเก่าๆที่ไม่เข้ากับชีวิตปัจจุบัน กับยุคสมัยที่เปลี่ยนไป รูปภาพ ม้วนเทปเพลงที่เคยแต่งเคยบันทึกไว้ง่ายๆ นานจนลืมไปแล้วว่ามีกี่เพลง เพลงอะไรบ้าง จดหมาย สมุดบันทึกในช่วงชีวิตต่างๆ มีเรื่องราวเกี่ยวกับตัวผมมากมายที่ครอบครัวผมเองก็ยังไม่เคยรู้ นานมากแล้วนะ ที่ไม่ได้เปิดประตูเข้าไปดูมันเลย ลองเข้าไปดูกับผมมั้ย?

*ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณเจ้าของรูปภาพประกอบเรื่องราวทั้งหลายมา ณ.ที่นี้ นิตยสาร สื่อสิ่งพิมพ์ ผู้ออกแบบปกอัลบั้มต่างๆ ทั้งภาพที่พี่ๆศิลปินส่งมาให้ ภาพเก่าที่บราเธอร์ , มาสเตอร์ หรือเพื่อนเก่าๆได้ถ่ายเอาไว้ ใครเป็นคนถ่ายบ้างก็ไม่รู้มั่วไปหมด รูปภาพที่มีผม ผมไม่ได้ถ่ายเองอยู่แล้ว แม้บางภาพจะเป็นกล้องและฟิล์มของผมเองก็ตาม


วันอังคารที่ 29 กรกฎาคม พ.ศ. 2557

ตอนที่ 20 (วัยใส)

ฉันเลยOK

ผมมีโอกาสเล่นดนตรีให้พี่ต่าย เพ็ญพักตร์ ศิริกุล งานหนึ่งเนื่องจากวงแบ็คอัพประจำของพี่ต่ายติดงาน จำได้ว่ามีเวลาแกะเพลงและซ้อมกันไม่กี่วันเพราะเป็นงานด่วน ซึ่งเป็นช่วงท้ายๆของการโปรโมทอัลบั้มของพี่ต่ายแล้ว ก่อนทำการแสดง เจ้าของสถานที่จัดให้ศิลปินและนักดนตรี พักผ่อนอยู่รวมกันหลังเวทีเพื่อเตรียมความพร้อม คุยกันไปคุยกันมา พี่ต่ายถามว่า เล่นดนตรีให้พี่ บริษัทจ่ายค่าจ้างเท่าไร พวกเราก็บอกราคาไปตามจริง พี่ต่ายทำหน้าแปลกใจสักพัก และชวนคุยเรื่องอื่นๆไปตามปกติ วันนั้นเป็นวันที่พวกเราทำการแสดงได้ดีมาก พี่ต่ายหันมายิ้มให้วงของเราบ่อยครั้งจนจบการแสดง


                       จากซ้าย  พี่พร  ติ๊ก  ผม  พี่ต่าย  เล็ก  อ๊อด  ป๋วย  และ โทนี่จอมพลังแบกเครื่อง

รุ่งขึ้น ทางบริษัทโทรศัพท์มาแจ้งพวกเราว่า พี่ต่ายนำเงินสดส่วนตัวใส่ซองมาเพิ่มให้พวกเราอีกจำนวนหนึ่งซึ่งมากกว่าที่ทางบริษัทจ่ายให้เราถึงสองเท่า พี่ต่ายคงเกรงใจพวกเราที่ต้องแกะเพลงและซ้อมทั้งหมดเพื่องานเดียว ต้องขอขอบคุณพี่ต่ายอีกครั้งนะครับสำหรับน้ำใจที่มีให้กัน เรื่องนี้ยังคงอยู่ในใจของผมเสมอครับ.


 ซาวด์เช็คตอนบ่ายๆ