ก่อนเปิดห้อง

ห้องเก็บของสำหรับผม ก็คล้ายๆเป็นที่เก็บความทรงจำมากมายหลายอย่าง ของที่ยังใช้ได้ แต่ไม่มีโอกาสได้ใช้ ของที่เสียที่ชำรุดแล้ว แต่มีค่ามากกว่าที่จะทิ้งมันไป ของเก่าๆที่ไม่เข้ากับชีวิตปัจจุบัน กับยุคสมัยที่เปลี่ยนไป รูปภาพ ม้วนเทปเพลงที่เคยแต่งเคยบันทึกไว้ง่ายๆ นานจนลืมไปแล้วว่ามีกี่เพลง เพลงอะไรบ้าง จดหมาย สมุดบันทึกในช่วงชีวิตต่างๆ มีเรื่องราวเกี่ยวกับตัวผมมากมายที่ครอบครัวผมเองก็ยังไม่เคยรู้ นานมากแล้วนะ ที่ไม่ได้เปิดประตูเข้าไปดูมันเลย ลองเข้าไปดูกับผมมั้ย?

*ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณเจ้าของรูปภาพประกอบเรื่องราวทั้งหลายมา ณ.ที่นี้ นิตยสาร สื่อสิ่งพิมพ์ ผู้ออกแบบปกอัลบั้มต่างๆ ทั้งภาพที่พี่ๆศิลปินส่งมาให้ ภาพเก่าที่บราเธอร์ , มาสเตอร์ หรือเพื่อนเก่าๆได้ถ่ายเอาไว้ ใครเป็นคนถ่ายบ้างก็ไม่รู้มั่วไปหมด รูปภาพที่มีผม ผมไม่ได้ถ่ายเองอยู่แล้ว แม้บางภาพจะเป็นกล้องและฟิล์มของผมเองก็ตาม


วันพฤหัสบดีที่ 10 กรกฎาคม พ.ศ. 2557

กีตาร์ หมื่นฟาเรนไฮด์

ภาพเก่าเล่าความหลัง (พ.ศ. 2529)




Fender Strart Plus สีขาวครีม ที่ปู เพื่อนของผมพาไปซื้อ ปูรู้จักพี่ๆไมโครเป็นอย่างดี เพราะพี่ชายของปู เฮียนันท์(เส็ง) เคยแจมๆดนตรีกับพวกพี่ๆเขา และบ้านอยู่ซอยเดียวกัน (ซ.วัฒนศิลป์ ประตูน้ำ) วลีเด็ดของปูที่พูดกับพี่อ้วนวันนั้นคือ “พี่ครับ เห็นแก่เด็กที่จะโตมาพัฒนาวงการเพลงไทยเถอะครับ”


ปัจจุบันกีตาร์ตัวนี้ไม่ได้อยู่กับผมแล้ว.