ก่อนเปิดห้อง

ห้องเก็บของสำหรับผม ก็คล้ายๆเป็นที่เก็บความทรงจำมากมายหลายอย่าง ของที่ยังใช้ได้ แต่ไม่มีโอกาสได้ใช้ ของที่เสียที่ชำรุดแล้ว แต่มีค่ามากกว่าที่จะทิ้งมันไป ของเก่าๆที่ไม่เข้ากับชีวิตปัจจุบัน กับยุคสมัยที่เปลี่ยนไป รูปภาพ ม้วนเทปเพลงที่เคยแต่งเคยบันทึกไว้ง่ายๆ นานจนลืมไปแล้วว่ามีกี่เพลง เพลงอะไรบ้าง จดหมาย สมุดบันทึกในช่วงชีวิตต่างๆ มีเรื่องราวเกี่ยวกับตัวผมมากมายที่ครอบครัวผมเองก็ยังไม่เคยรู้ นานมากแล้วนะ ที่ไม่ได้เปิดประตูเข้าไปดูมันเลย ลองเข้าไปดูกับผมมั้ย?

*ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณเจ้าของรูปภาพประกอบเรื่องราวทั้งหลายมา ณ.ที่นี้ นิตยสาร สื่อสิ่งพิมพ์ ผู้ออกแบบปกอัลบั้มต่างๆ ทั้งภาพที่พี่ๆศิลปินส่งมาให้ ภาพเก่าที่บราเธอร์ , มาสเตอร์ หรือเพื่อนเก่าๆได้ถ่ายเอาไว้ ใครเป็นคนถ่ายบ้างก็ไม่รู้มั่วไปหมด รูปภาพที่มีผม ผมไม่ได้ถ่ายเองอยู่แล้ว แม้บางภาพจะเป็นกล้องและฟิล์มของผมเองก็ตาม


วันอาทิตย์ที่ 13 กรกฎาคม พ.ศ. 2557

กีตาร์ของพี่โอม

ภาพเก่าเล่าความหลัง (พ.ศ.2528)





แม่ของผมรับปากจะซื้อกีตาร์ Fender Stratocaster สีดำตัวนี้ให้(ในภาพพี่สายชลสะพายเล่นอยู่) ถ้าผมสอบได้เกรดดีๆ(ผมจำไม่ได้แน่ว่า ต้องได้เกรด 3 หรือกว่านั้น ซึ่งปกติเกรดเฉลี่ยของผมช่วงมัธยมได้ไม่ถึง2ด้วยซ้ำ ได้Fเสียก็เยอะ(ก็เอาแต่เล่นดนตรีน่ะครับ))หลังจากที่พี่โหนก(อดีตมือกลอง ดิ อินโนเซ้นท์)ส่งข่าวให้ผมทราบว่า “พี่โอมจะขายกีตาร์สีดำ 8,000บาท ตั้นจะเอาไหม?” ใจน่ะเอาครับ แต่ตัวน่ะไม่มีปัญญา ตอนนั้นผมเรียนอยู่ ม.6 ยังไม่ได้ทำงาจริงจัง แม่ของผมเลยมีข้อเสนอข้างต้น สุดท้ายผมก็ได้เกรดเฉลี่ยเหมือนๆเดิม แต่แม่ผมใจดีบอกผมว่า เอาสิ ลองโทรไปถามเขาซิ” โธ่แม่... เวลาผ่านมาตั้งสองเดือนแล้ว ใครจะไปรอ - -,