ก่อนเปิดห้อง

ห้องเก็บของสำหรับผม ก็คล้ายๆเป็นที่เก็บความทรงจำมากมายหลายอย่าง ของที่ยังใช้ได้ แต่ไม่มีโอกาสได้ใช้ ของที่เสียที่ชำรุดแล้ว แต่มีค่ามากกว่าที่จะทิ้งมันไป ของเก่าๆที่ไม่เข้ากับชีวิตปัจจุบัน กับยุคสมัยที่เปลี่ยนไป รูปภาพ ม้วนเทปเพลงที่เคยแต่งเคยบันทึกไว้ง่ายๆ นานจนลืมไปแล้วว่ามีกี่เพลง เพลงอะไรบ้าง จดหมาย สมุดบันทึกในช่วงชีวิตต่างๆ มีเรื่องราวเกี่ยวกับตัวผมมากมายที่ครอบครัวผมเองก็ยังไม่เคยรู้ นานมากแล้วนะ ที่ไม่ได้เปิดประตูเข้าไปดูมันเลย ลองเข้าไปดูกับผมมั้ย?

*ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณเจ้าของรูปภาพประกอบเรื่องราวทั้งหลายมา ณ.ที่นี้ นิตยสาร สื่อสิ่งพิมพ์ ผู้ออกแบบปกอัลบั้มต่างๆ ทั้งภาพที่พี่ๆศิลปินส่งมาให้ ภาพเก่าที่บราเธอร์ , มาสเตอร์ หรือเพื่อนเก่าๆได้ถ่ายเอาไว้ ใครเป็นคนถ่ายบ้างก็ไม่รู้มั่วไปหมด รูปภาพที่มีผม ผมไม่ได้ถ่ายเองอยู่แล้ว แม้บางภาพจะเป็นกล้องและฟิล์มของผมเองก็ตาม


วันพฤหัสบดีที่ 10 กรกฎาคม พ.ศ. 2557

เพื่อนที่เป็น น้องชายเพื่อน

ภาพเก่าเล่าความหลัง (พ.ศ.2533)





ผมรู้จักกับสู (Drumtech) ประมาณปีพ.ศ.2531-32 โดยเพื่อนต่างโรงเรียนของผม ธนู แซ่ตั้ง (โรงเรียน ACC) เป็นคนแนะนำ ตอนนั้นพวกเรานัดซ้อมดนตรีกันเล่นๆ2-3ครั้ง กับเพลงไทยประมาณ ส้มหล่น-ไมโคร เท่าที่จำได้นะครับ เจอกันอีกทีงานรับปริญญาของผม(ตามภาพ) เพราะผมเรียนปีเดียวกับ กั้ง พี่สาวของสู จากนั้นไปเจอกันอีกทีพ.ศ.2535 ต่างคนต่างเป็นวงแบ็คอัพศิลปินแกรมมี่กันแล้ว

มีวันหนึ่ง ตอนรู้จักกันใหม่ๆ ผมขับรถไปส่งสูที่บ้าน สูชวนผมนั่งเล่น เอาแผ่นเสียงไวนิล Sheffield Lab ลงเครื่อง วางเข็ม ปิดไฟ แล้วบอกผมว่า “ฟังมิติของมันสิ” ผมติดใจมาก อีกหลายปีต่อมาผมก็เริ่มเล่นไวนิล


แต่ สู เล่นVinyl จริงจังมาตั้งแต่ยุคนั้นแล้ว.